Synthesizer
muziek synthesizer, ook elektronische sound synthesizer genoemd, een machine die geluiden elektronisch voortbrengt en wijzigt, vaak met behulp van een computer. Synthesizers worden gebruikt voor de compositie van elektronische muziek en bij live-optredens.
De klank opwekking van synthesizer genereert golfvormen en onderwerpt deze vervolgens aan wijzigingen in intensiteit, duur, frequentie en timbre, naar keuze van de componist of Producer. Synths zijn in staat geluiden te produceren die veel verder gaan dan het bereik en de veelzijdigheid van conventionele en traditionele muziekinstrumenten.
De eerste elektronische klank synthesizer, een instrument met gegantische afmetingen, werd in 1955 ontwikkeld door de Amerikaanse akoestische ingenieurs Harry Olson en Herbert Belar in de laboratoria van de Radio Corporation of America (RCA) in Princeton, New Jersey. De informatie werd aan de synthesizer toegevoerd, gecodeerd op een papieren ponsband. De synthesizer was bedoeld voor onderzoek naar de eigenschappen van geluid en trok componisten aan die het bereik van het beschikbare geluid wilden uitbreiden of totale controle over hun muziek wilden krijgen.
In de jaren zestig werden compactere synthesizers geproduceerd – eerst de Moog en kort daarna andere, waaronder de Buchla en Syn-Ket, de laatste ongeveer zo groot als een piano. De meeste synthesizers hadden piano achtige klavieren, hoewel er ook andere soorten speel mechanismen zijn gebruikt. De Moog III, ontwikkeld door de Amerikaanse natuurkundige Robert Moog, had twee toetsenborden van vijf octaven die spanningsveranderingen regelden (en daarmee toonhoogte, timbre, attack, decay van toon, en andere aspecten van geluid), waardoor de componist of musicus een bijna oneindige variëteit aan toonregeling kon toepassen.
Dit type analoge technologie werd de basis van zowel modulaire als draagbare synthesizers die in de jaren ’60 en ’70 in massaproductie werden genomen. Een opmerkelijk gebruik van de Moog was in Alwin Nikolais’ televisieballet The Relay. De Buchla synthesizer, ontwikkeld door de Amerikaanse wetenschapper Donald Buchla, werd geactiveerd door een “toetsenbord” dat een aanraakgevoelige metalen plaat was zonder beweegbare toetsen, enigszins vergelijkbaar met een viool fluit. Het werd gebruikt in werken als Morton Subotnick’s Silver Apples of the Moon (1967) en The Wild Bull (1968).
De bovengenoemde synthesizers maakten gebruik van subtractieve synthese – het verwijderen van ongewenste componenten uit een signaal dat een grondtoon en alle bijbehorende boventonen (zaagtand-golfsignalen) bevat. De harmonische toongenerator, ontwikkeld door James Beauchamp aan de Universiteit van Illinois, maakte daarentegen gebruik van additieve synthese, waarbij tonen werden opgebouwd uit signalen van zuivere tonen, d.w.z. zonder boventonen (sinusgolf signalen), en bood bepaalde voordelen wat betreft de nuances van de geproduceerde klankkleuren.
Aan het eind van de jaren zeventig en in de jaren tachtig werden veel compactere synthesizers ontwikkeld die gebruik maakten van microcomputers en een verscheidenheid van digitale synthese technieken – zoals het samplen van het gehele geluid (de digitale opname van geluiden), Fouriersynthese (de specificatie van afzonderlijke harmonischen), en FM-synthese (frequentiemodulatie) met gebruikmaking van sinusgolven. Tot deze instrumenten behoorden onder meer de Fairlight CMI, New England Digital’s Synclavier II, en Yamaha’s reeks FM-synthesizers.
Eind jaren 90 kwamen de eerste virtuele synths op de markt, deze virtuele instrumenten VST’s waren digitale modellen van bijvoorbeeld een moog, waar bij de klank van het origineel werd geëmuleerd met behulp van de computer processor.
Deze virtuele instrumenten draaien in een computeromgeving, en vaak binnen een DAW als Cubase en Logic.
Met het steeds krachtiger worden van de home computers worden de virtuele synths ook steeds beter en hebben ze de zelfde impacte als een hardware synth.. Met behulp van sampling zijn we instaat om klanken weer te geven die voorheen alleen uit hardware synths kunnen voorkomen. Een goed voorbeeld zijn de sample players van spectrasonics
